தேசிய வரலாற்றில் இந்திய காலாவதியின் வெற்றியான பருவம்: மௌர்ய இராச்சியம் 322 பி.கி.அன்று சந்திரகுப்த மௌர்யன் உள்ளிட்ட மௌர்ய இராச்சியம் இந்திய வரலாறில் முக்கிய காலம் அடைந்தது. சகாப்தம் அஷோகா இராச்சியத்தின் உச்சத்தை அடைந்தது, மொத்த இந்திய உபமாகமையை சேர்த்தது. மௌர்ய இராச்சியம் அதர்ஷ்டமாக அமைந்த நிர்வாக அமைப்பு, கலா முன்னேற்றங்கள், மற்றும் பௌத்த பரவலாமையை உயர்வுபடுத்தியதாக

புகழப்படுகின்றது. அஷோகா, மௌர்ய இராசனின் மிகப்பெரிய அரசனாக அறியப்படுவான, கடுமையான கலிங்கா போரால் புனிதமான வாழ்க்கைக்கும் அனுகரணத்துக்கும் பௌத்தமத்தை ஏற்றுக்கொண்டானான். அவன் இராச்சியத்தைக் கடத்தல் மற்றும் அனுகரணம் வாழ்க்கையில் முக்கியமான மாற்றத்தின் பின்னணியாக உயர்ந்தது. அஷோகாவின் சிலைகளும் பாறை உரைகளும் அவன் தம்மா அசைகளின் பிரியணிகளாக நிறைவேற்றியன. மௌர்ய இராச்சியத்தின் நிர்வாக

அமைப்பு மிகவும் அமைந்துவைக்கப்பட்டது, மாதிரியாக மதிப்பிடப்பட்ட ஒரு அடிப்படை அமைப்பில் பிராந்திகள், மாவட்டங்கள், கிராமங்களாக பிரியமாக்கப்பட்டுள்ளன. அரசன் ஒவ்வொரு மடத்திலும் அதிகாரிகளை நியமித்து, நன்கு நிர்வாகம் மற்றும் வரி ஒழிப்பு உத்தமமாக செயலாக்கப்பட்டது. தம்மா கண்டுபிடிப்புகளின் கருவியிடம் சமீபமாக நெடுவடிவமாக வைத்திருக்கின்றன. கலை மற்றும் கட்டிட மேம்படுத்தல்கள் மௌர்ய

காலத்தில் வளர்ந்துவிட்டது, பிரபலமான சாஞ்சி ஸ்தூபா மற்றும் அஜாந்டா மற்றும் எல்லோரா பாறை கற்களின் உருவம் காணப்படுகின்றன. இந்த கட்டிகள் பௌத்த கலையை உடைய உள்ளம் அடையும், உலகத்தின் முதல் முட்டாள் மற்றும் சிறப்புகளைக் காட்சியடையும்.