இந்தியாவின் சுயவரலாற்றில் உடல் சுரக்ஷா நடைமுறைகளின் வரலாற்றை வெளிப்படுத்தும் இந்தியாவின் பண்பாட்டில், உடல் சுரக்ஷை முக்கிய குறிப்பாகக் கொண்டு செல்லும். பழைய இந்திய அரசியல் உடல் சுரக்ஷை ஆவணப்படுத்தின, பாரம்பரிய ஆயுர்வேத மருத்துவம், யோகா மற்றும் ஆன்மீக நெறிகளை ஒதுக்கியுள்ளது. 5000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு உண்டான ஆயுர்வேதம், செடிகள், உணவு, மற்றும் மனதின் இணைப்பை உடைய இயற்கை

மருந்துகளைக் குறிக்கிறது. மௌர்ய சாம்ராஜ்யம் (322-185 BCE) அரசன் அசோகாவானது, மருத்துவ முதல் நடைமுறைகளை பாரம்பரிய மருத்துவம், சுகாதாரம் அமையப்படுத்தினார். இந்த காலம் மருத்துவ மூலநெறி மற்றும் படுக்கை மருத்துவம் அறியப்பட்டது. முகல் காலம் (1526-1857) மருத்துவ அறிவில் முன்னெறிகள் பெற்றது, கிரேக்கு மற்றும் பெர்ஷிய உறுப்புகளை உள்ளடக்கிய உனானி மருத்துவம் அறியப்பட்டது. பெரும் உனானி

மருத்துவர் அஜ்மால் கான், மூலிகை மருந்துகள் மற்றும் சிகிச்சை நடைமுறைகளுக்கு மிகவும் உதவியார். இந்தியாவில் ஆசிரியர் வழியாக பாதிக்கப்பட்ட படிகள் மற்றும் மருத்துவ கல்விகள் அறிந்த மேலும் படிககளுக்கு மற்றும் மருத்துவ அறிவர்கள் பங்களிப்புகள் இந்தியாவின் மருத்துவ அமைப்பை நவீன காலத்திற்கு முன்னேற்றினவை. சுதந்திரப் பிரதிபலிக்குப் பின்னால், இந்தியா உடல் சுரக்ஷை அணுகவும் உத்தரவாதத்தின்

மூலம் திறக்கப்பட்ட அயுஷ்மான் பரட்டை மற்றும் அயுஷ்மான் பரட்டை போன்ற நிர்வாக அறிவுகள் உலகளாவிக்கும் அறிந்தன.